به گزارش پایگاه خبری عصرمطالبه بهبهان؛ روایتی میلاد خراسانی از موکب اربعینی حاج احمد دعاوی در بهبهان
حاج احمد دعاوی، مداح و خادم امام حسین(ع)، با همان صدای آرام اما پرشور، از اولین قدم‌هایش می‌گوید: وقتی پیاده‌روی اربعین تازه شروع شده بود، با چند تا از دوستان کاروان درست کردیم و راهی کربلا شدیم. بعدها به لطف خدا و امام زمان، با کمک خیرین، موکب سفینه‌النجاه رو در مرز شلمچه راه انداختیم. اما دلم می‌خواست این خدمت فقط محدود به مرز نباشه. بهبهان ورودی خوزستانه، خیلی از زائرها از اینجا رد میشن. این شد که تصمیم گرفتیم موکب فاطمیه رو همینجا راه بندازیم.
حسینیه فاطمیه که اهالی آن را به نام کانون فرهنگی فاطمیه می‌شناسند، در طول سال محل برگزاری نشست‌های مذهبی و برنامه‌های فرهنگی برای بانوان، کودکان و نوجوانان است، اما در اربعین، همه این‌ها جای خود را به یک شور حسینی می‌دهند.
در میان مواکب پرشمار این شهرستان، موکب اربعینی فاطمیه جایگاهی ویژه دارد؛ موکبی که با همت حاج احمد دعاوی، پیش‌کسوت ترویج فرهنگ اربعین در بهبهان، و همراهی جمعی از مردم عاشق اباعبدالله برپا شده است. این روزها، زائرانی از شهرهای دور و نزدیک، از جمله فسا، زاهدان، کرمان و شیراز، مهمان این موکب هستند.
اینجا، صحنه‌هایی از همدلی و شور وصف‌ناپذیر به چشم می‌خورد؛ کودکان در کنار زنان و مردان، بی‌وقفه در حال پخت غذا، شستن ظروف، برگزاری مراسم دعا و عزاداری، و مشارکت در تمامی بخش‌های خدمت‌رسانی هستند.
حاج احمد می‌گوید: اینجا همه پای کار هستند. ۱۳۰ خواهر داوطلب داریم که برای شستن ظروف یا پذیرایی اسم نوشتن. همسایه‌های اطراف که خونه‌هاشون رو در اختیار زایرین موکب می‌گذارند. یکی رو محل انبار برنج، یکی دیگه آشپزخانه کمکی یا محل شست‌وشوی ظروف.
شور و شوق خادمان موکب فاطمیه، یادآور مواکب عراقی است؛ همان خلوص و بی‌ریایی که زائر را شرمنده محبت می‌کند. در اینجا، خدمت‌رسانی فقط دادن غذا یا فراهم کردن جای خواب نیست؛ هر حرکت، از پر کردن یک لیوان آب تا پهن کردن سفره، با ذکر حسین(ع) و نگاه محبت‌آمیز همراه است.
از نکات برجسته این روزها، حضور خواهران دوقلوی سیستانی است که با وجود سن بالا و گرمای طاقت‌فرسا، مسیر طولانی را پیموده‌اند تا خود را به این خیل عاشقان برسانند. یا دوچرخه‌سوارانی از فسا که صدها کیلومتر رکاب زده‌اند تا به کربلای حسین(ع) نزدیک شوند. این قصه‌ها، روح زائر و خادم را به هم گره می‌زند.
موکب فاطمیه روزانه در هر وعده حدود ۳۰۰ پرس غذای گرم توزیع می‌کند؛ صبحانه، ناهار و شام. امکانات همه از سوی خیرین و مردم تأمین می‌شود. حاج احمد با لبخند می‌گوید: هرچه داریم از برکت خیرین و عشق مردم به امام حسینه. پارسال باهمت بانوان ظروف استیل خریدیم تا از ظروف یک‌بار مصرف استفاده نکنیم و در تولید زباله پلاستیکی صرفه جویی کرده باشیم.
در کنار خدمت غذایی، گروهی از داوطلبان هلال احمر نیز حضور دارند که علاوه بر درمان صلواتی، نکات بهداشتی را به زائران آموزش می‌دهند. این ترکیب از عشق و مسئولیت‌پذیری، تصویری کامل از فرهنگ میزبانی بهبهانی‌ها ارائه می‌دهد.
حاج احمد با چشمانی که برق می‌زند، از لحظات ناب خدمت می‌گوید: یک پیرزن کرمانی نود ساله اومده بود، با همه سختی راه رو طی کرده بود. یا پیرمردی از سیستان که با یه عصا وارد شد. اینا آدم رو شرمنده می‌کنه. ما همه زائرها رو عزیز می‌دونیم چون باور داریم که خود امام حسین اون‌ها رو به این سفره می‌فرسته.
سال گذشته، این موکب حتی میزبان ۱۳ اتوبوس زائر پاکستانی بود. با اینکه زبان‌ها متفاوت بود، اما لبخند، چای شیرین و ذکر «یا حسین» همه فاصله‌ها را پر می‌کرد.
وقتی از حاج احمد می‌پرسم چرا این‌همه برای خدمت به زائران مشتاق است، صدایش می‌لرزد و می‌گوید: «مکه رفتم، عمره رفتم، کربلا و مشهد و قم هم زیاد رفتم، حتی یک بار پیاده تا حرم امام رضا رفتم. اما به خدا همه این سفرها رو با یک روز خدمت به زائر امام حسین عوض نمی‌کنم. این خدمت، خودش زیارته.
او خطاب به جوان‌ها و نوجوان‌ها با حرارت می‌گوید: تنها راه نجات، خانه امام حسینه. امام حسین به انسان عزت و آبرو میده. دنیا و آخرتمون بیمه میشه با عشق به او. اگر دنبال معنویت هستی، راهش از کربلا میگذره. شماها باید پای کار بیاید، فرهنگ اربعین رو زنده نگه دارید و زائر رو با محبت، به این مسیر علاقه‌مند کنید.
موکب فاطمیه، به قول حاج احمد، خانه‌ای است که درش همیشه باز است؛ برای زائر خسته‌ای که از کرمان آمده، برای دوچرخه‌سواری که از فسا رکاب زده، برای کودکی که اولین سفرش به کربلاست.
چهار سال است که این خانه با عشق مردم بهبهان و همت خادمانش، چراغش روشن مانده. حاج احمد دعاوی و یارانش باور دارند که هر سال، قدمی که برای زائر برداشته می‌شود، نه فقط دل یک خسته‌راه، که آینده فرهنگی یک شهر را هم می‌سازد.
سلامتی همه خادمان مخلص و بی ریا امام حسین(ع) صلوات
انتهای پیام/