وقتی گرما می‌سوزاند و برق می‌رود

تابستان در بهبهان همیشه گرم بوده. این را همه می‌دانند. اما امسال، گرما فقط یک عدد روی دماسنج نیست. امسال، گرما با خودش خاموشی آورده. خاموشی‌هایی که نه فقط کولرها را خاموش می‌کنند، بلکه صبر مردم را هم به چالش می‌کشند.

به گزارش پایگاه خبری عصرمطالبه بهبهان: روایتی از تابستان داغ بهبهان و خاموشی‌هایی که زندگی را سخت‌تر می‌کنند

تابستان در بهبهان همیشه گرم بوده. این را همه می‌دانند. اما امسال، گرما فقط یک عدد روی دماسنج نیست. امسال، گرما با خودش خاموشی آورده. خاموشی‌هایی که نه فقط کولرها را خاموش می‌کنند، بلکه صبر مردم را هم به چالش می‌کشند.

در کوچه‌های خاک‌گرفته‌ی شهر، در خانه‌هایی که سقف‌شان‌کشد، صدای نفس‌های بریده‌ی مردم شنیده می‌شود. برق که می‌رود، انگار زندگی هم برای لحظاتی از حرکت می‌ایستد.

 

گرمایی که نفس را می‌گیرد

در روزهایی که دمای هوا به ۴۸ درجه می‌رسد، نبود برق یعنی نبود کولر، یخچال، پنکه، حتی آب سرد. در خانه‌ای در محله‌ی سادات، مادری با بچه‌ی خردسالش روی ایوان نشسته. بچه بی‌قرار است. مادر با بادبزن دستی، بی‌وقفه تلاش می‌کند کمی خنک‌اش کند.
می‌گوید: کولر که خاموش می‌شه، بچه‌م خواب نمی‌ره. شب‌ها گریه می‌کنه. خودمون هم دیگه رمقی نداریم.

 

مغازه‌هایی که نیمه‌تعطیل‌اند

در بازار قدیمی شهر، مغازه‌دارها با برق رفتن، کرکره‌ها را پایین می‌کشند. یخچال‌ها خاموش می‌شوند، اجناس فاسد می‌شوند. یک فروشنده‌ی لبنیات می‌گوید: هر بار برق می‌ره، باید کلی جنس رو دور بریزم. ضرر پشت ضرر.

 

مردم، بی‌خبر و بی‌پناه

بسیاری از مردم از نبود اطلاع‌رسانی دقیق گلایه دارند. جدول خاموشی‌ها منتشر می‌شود، اما برق گاهی زودتر می‌رود، گاهی دیرتر می‌آید. برنامه‌ریزی برای زندگی روزمره سخت شده.
یک دانش‌آموز کنکوری می‌گوید: وسط درس خوندن برق می‌ره. تمرکزم به‌هم می‌ریزه. نمی‌دونم باید چیکار کنم.

 

وعده‌هایی که هنوز نرسیده‌اند

مسئولان از پروژه‌های جدید می‌گویند. از نیروگاه خورشیدی، از توسعه شبکه برق. اما مردم بهبهان، که سال‌هاست وعده شنیده‌اند، حالا فقط یک چیز می‌خواهند:
برقی که در گرمای ۴۸ درجه، حداقل چند ساعت بی‌وقفه بماند.

یک خواهش ساده

مردم بهبهان نه توقع زیادی دارند، نه دنبال تجمل‌اند. فقط می‌خواهند در گرمای طاقت‌فرسا، بتوانند نفس بکشند. بتوانند ظهر سوزان خوزستان را بدون اضطراب خاموشی بخوابند.
این یادداشت، صدای آن‌هاست. صدای مردمی که در سکوت، در گرما، در تاریکی، هنوز امیدوارند. امیدوار به روزی که برق، مثل همیشه، روشن بماند.

 

انتهای پیام/